معنی از بخش‌های سوادکوه

حل جدول

از بخش‌های سوادکوه

آلاشت

هزارمسجد، سوادکوه

از کوه های شمالی کشورمان

هزارمسجد ، سوادکوه

از کوه های شمالی کشورمان

مرکز سوادکوه

پل‌سفید

اثر تاریخی سوادکوه

برج دیوکلی

قلعه تاریخی سوادکوه

کنگلو

نام سابق سوادکوه

پل‌سفید

روستایی در سوادکوه

آلاشت

آبشاری در سوادکوه

میان‌کلا

از بخش‌های اوستا

یشت

گویش مازندرانی

سوادکوه

سوادکوه مشتمل بر دو بلوک و حدود یک صد پارچه آبادی استاز جنوب...

لغت نامه دهخدا

سوادکوه

سوادکوه. [س َ] (اِخ) نام یکی از بخشهای شهرستان شاهی است. حدود آن بشرح زیر است: از طرف شمال به بخش مرکزی شاهی، از طرف جنوب به بخش فیروزکوه ازشهرستان دماوند، از خاور به بخش دودانگه از شهرستان ساری و از باختر به بخش بندپی از شهرستان بابل. موقعیت بخش طبیعی و کوهستانی و از قسمت جنوبی آن بخطالرأس سلسله جبال البرز منتهی میشود. ارتفاع قلل آن 3500 متر است. سرچشمه ٔ دو رودخانه ٔ مهم تالار و بابل که قسمت اعظم قرای شهرستان های بابل، ساری و شاهی را مشروب می نماید. از ارتفاعات جنوبی این بخش و قرای مهم آن در طول دره های متعدد آن واقع گردیده است. محصول آن برنج و انواع محصولات مناطق معتدل و مرطوبی است. قسمت مرکزی مراتع زمستانی گاوداران و منبع تهیه ٔ چوب وزغال بوده است. راه آهن از وسط دره ٔ رودخانه ٔ تالار و تقریباً از وسط این بخش میگذرد. شش ایستگاه در این بخش واقع است: 1- شیرگاه 2- زیرآب. 3- پل سفید. 4- سرخ آباد. 5- ورسک. 6- دوگل. ایستگاه هفتم در گدوک فیروزکوه واقع است. بخش سوادکوه از 5 دهستان و 143 آبادی تشکیل شده است و جمعیت آن در حدود 53هزار تن بشرح زیر است: دهستان ولوپی 31 آبادی و دارای 11هزار تن جمعیت، دهستان راستوپی 55 آبادی و دارای 23هزار تن جمعیت، دهستان لفور قشلاقی 21 آبادی و دارای 8هزار تن جمعیت، دهستان کسطیان قشلاقی 16 آبادی و دارای 3هزار تن جمعیت و دهستان شیرگاه قشلاقی 20 آبادی و دارای 8هزار تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3). رجوع به التدوین و جغرافیای سیاسی کیهان شود.